Hatırladığım okulda tek bir
kalem kutusuyla oturduğum
ağlamadığım.
Tarifsiz sıcak bir sevgi,
arkadaşlık,dostluk.
Ya hatırlamadıklarım,
O tatlı gece uykuları
nasılda bozulur bir ağlamayla,
sırtın yatak ister yatamazsın.
Nefesini bile dinlersin.
Bu duyguyu başkası anlamaz,
İlk çocuğu olunca insan ağlamaz,
Çocukları için bir ömür geçmiş,
Bu onlar için fazla olmaz.
nural61
Nural TiryakiKayıt Tarihi : 21.12.2006 08:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nural Tiryaki](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/21/anneme-123.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!