İlkin sen vermiştin can suyumu
Parmaklarım “şunu”, “bunu”yken
Ormanlar alevlenirdi gözlerinde..
Sırtında kelebek tulumumla
Çığlıklar geçemezdi
Dondurmacının ıslığını
Pazaryeri karmaşasında
Her sakat dalaşın ortasında
Çökerdin ağlayan köşesinden kurtararak
Lohusa yılgınlığında kırçıl kediyi
Ne çok kucaklardın, ne çok atardın bizi
Çırpınışların kalırdı sonra
Bir de su atışın
Poflayan otobüsler ardından
ANNEM’din
(Giydiremediğim henüz)
Kayıt Tarihi : 31.3.2007 19:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Öncelikle yarışmaya şartlanmadım. Fakat bu şiiri yazmama neden olan güç yarışma haberi oldu. Kendi annemden yola çıkarak çoğu annenin fedakar davranış biçimlerinin dizelerimde mevcut olduğuna inanıyorum.
![Nefise Tuşaye Karataş](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/31/annemdin.jpg)
TÜM YORUMLAR (3)