Annemdin Şiiri - Umut Bektaş

annemdin...

ne zaman sırılsıklam aşık olsada sana koşardım...herkesten ve her şeyden önce ilk adımı sana atardım...gülüşündü beni hayata bağlayan...ve ellerinde kararlılığımı ortaya koyan
saçlarının güzel kokusuydu baharın habercisi....
annemdin baharı bana müjdeleyen...
kızım derken kelimeler kaybolurdu
benim hissettiğim bir çift öpücüktü
yüreğime konmuş....
ne kadar zorlasam da bulaşıkları yıkatmazdın bana
tüm yemeklerimi ellerinle yedirirdin bebekliğimden beriii...
ne zaman bir çocuk görsem...
ve bir bebek
sana dair umutlarım aklıma gelir
bende anne olacaktım ve seni anlatacaktım masallarla çocuklarıma
ve senin gibi olacaktım en önemlisi
annemdin canından can kanından kandım
anne olacaktım canına can kanına kan katacaktım
ne zaman ağlasam kucağına alır saçımı okşardın
canım kızım
derdin bana
ve masallar anlatırdın
mutlu günlere dair
annemdin
kötü rüyaların ardından koynuna yattığım
seninle ana kız daldığımız sohbetleri arıyor bu dudaklar
ve en önemlisi seni arıyor bu yürek nicedir
biliyorum
beni izliyorsun anneciğim...
yine beni seviyorsun bulutların arasından ve bana göz kırpıyorsun
gelecek güzel günlerimi bekliyorsun
ve belkide ilk torununu yanında tutuyorsun
belkide benden önce sen seviyorsun
senden sonra daha da güçlü olmayı öğrendim anneciğim her şeyle mücadele etme gücünü sen vermiştin bana