Annemdin-1 Şiiri - İsmet Zeren

Hülyalıydı bakışların nazenin
Gül kurusu kadar ürkekti tenin
Çiğ damlasından bir buseydin
Karanfil kokardı şerbetlerin
Sen bütün kadınlardan güzeldin
Çünkü benim Annemdin

Gözlerine Tanrı’nın nuru iner
Gönlündeki ışıkla severdin
Papatya beyazlığıyla gülerken
Martı çığlıklarıyla dolardı bedenin
Sen bütün meleklerden güzeldin
Çünkü benim Annemdin

Çözülünce ak yıldızlarla donanmış
Siyah bir ırmağa dönüşürdü saçlarının örgüsü
Kirpiklerimde ki gümüş tarakla
Tarardım tel tel
Ve yaşardım katre katre
Her anını nakşederek ruhuma
Asırlar uzunluğunda bir sevda öyküsü
Sen bütün insanlarda güzeldin
Çünkü benim Annemdin

Bahar utanırdı bana bakan gözlerinden
Yarim kıskanırdı beni okşayan ellerinden
Kalbim dururdu benim için çarpan yüreğinden
Tabiat susuverirdi
Benim adımı terennüm ederken dudakların
Sen bütün dünyalardan güzeldin
Çünkü benim Annemdin

Unutamam uzak diyarlara giderken
Kara trenlerin ardından
Beyaz mendil sallayışını
Unutamam sana sunarken
Kırmızı kurdelalı doktor diplomamı
Her bir damlası
Yüreğimi ummana döndüren
O gizli ağlayışını
Unutamam hani hastalanınca bazan
Saçlarımda titreyen o narin parmaklarının
Huzur sağnakları kadar masum
Şefkatli okşayışını
Sen bütün yıldızlardan güzeldin
Çünkü benim Annemdin

Oğlum diyen sesinde
Tükendi acılarım
Canım diyen dudaklarında
Yüceldi sevinçlerim
Yavrum diyen dilinde
Bayram yerine döndü hayatım
Sen bütün kainatlardan güzeldin
Çünkü benim Annemdin

Ben hiç yakıştıramadın ve konduramadım
Cıvıl cıvıl hayaline o melun ölümü
Her sabah mezarına bırakıyorum
Kalbimle birlikte
Bir kırmızı gülünü
Rabbim neden reva gördü ikimize
Bu onulmaz zulümü
Bitsin artık bu ayrılık,bu zulmet
Ve bu kahreden hasret
Sabret...
Bugün sana ebediyen geleceğim Anne...
O gizem yüklü kapıda karşılayıp
Lütfen tutarmısın elimi
Sen bütün cennetlerden güzeldin
Çünkü benim Annemdin