Annemden Olma Şiir Şiiri - Erkut Durmuş

Özledim anne !
Kuş kanadına sarılmış akşamların
Manasız sözlerle harman edildiği geceleri ;
ve her gecenin sabahında
Yeni bir yalana uyandığım çocukluğun
Üzerime d/üşüşmesini özledim...

Unutmayı özledim anne !
Dün öldüğüm sevgilinin
Bugün manasızca dirilmesini ;
ve dahi
Senin bu hikayede
Nerede duracağını bilmeden,
Duraksamadan geçip gidişini özledim...

Kalemini özledim anne !
Geceleri beni uyuturken
Anlattığın masallarda geçen
gerçek sandığım d/evleri ,
Bin bir yalanla beslediğin ninnileri
ve beni yarı uyanıkken bırakıp
uyuduğumu sandığın günleri özledim...

Yalanlarını özledim anne !
Yaşan(ma)mış hikayelerin,
Sahte kahramanlarını
Benim kadar çok sevmeni,
Ve
Bin bir yüzsüzlükle söylediğim yalanlara
şiir diye gülüp geçmeni özledim...

.
.
.

/...Şiir yazmayı özledim anne !
Bana bir yalan daha öğret hadi.../

İkibinonüç'ün Şubat'ı...İstanbul...