Ondan arta kalan maviliği,
Gök gözlü, su yüzlü baharda aradım;
Kaç bahar geçti, annemi bulamadım.
Uzun dalgalı saçlarından ırmaklar akardı sabun kokulu,
Gözlerinin göklerinden kartallar geçer,martılar inerdi süzülerek.
Bulutların aklığını,duymadım yumuşaklığını.
Annemin göğsünden başka yerde.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Maviliğinde göklerimi alıp götürdü: Gözlerin.
Yağmur yüklü bulutlar miras bana.
Ne yazık ki anne
Sensizlik köksüzlüğe,öksüzlüğe denk.
Sonsuz bir yalnızlık miras kaldı bana.
evet, anneler hem güç kaynağıdır insanın hem varlık kaynağıdır, hem de aslının aslıdır, onsuz bir varlık düşünülemez. gönlünüze sağlık
Tebrikler. emeğinize saygılar sunarım ve başarılar dilerim.
hüzünlü..ama sonsuz...yani sürekli var aslında..
bu detay şiire bütünlük kazandırmış...kutlarım...
duygu yüklü harika dizeler...
saygılarımı gönderiyorum....
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta