Annem Varken Şiiri - Ali Adak

Ben annem varken severdim şiiri, en çokta kızıllığında kan olan o şafağı ve gece yarısı üç beş nöbetlerini severdim özlü sözlerin gün ışığına çıkıpta anadan üryan olan tüm duygularını. Ben annem varken severdim bir yanı abı hayat, bir yanı yaz bahar olan ve mezesi sohbet olan rakıyı. Ben annem varken severdim dünyayı , kuşları , çiçekleri böcekleri doğayı. Ben en çokta öğrenmeyi severdim annemden; sevmesini insanları. Aslında ben bir insan olmayı öğrendim annemden ölene kadar gururla insan gibi yaşamasını. Çocuktum işte o olduğu sürece öğrenecektim. Sonra mı ? Sonra büyüdüm artık çocuk değilim. Ben ne de çok şey öğrendim. Evet ne yazık ki ben de büyüdüm. Keşke hep çocuk kalabilseydim.