Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
aç kalmak besin değilmiş
açtım aç olmasına da
benim açlığımı doyuracak gölgeye sığınamadım
ya güneş ters düştü gözlerime
ya da ben sağırlıkta kaldım
bir sütünmüş annem açlığımı doyuranım…saf olanım anladım!
bu gün yine yıkandı içim
çöpçülere bıraktım arta kalanları
evi mi soruyorsun merak etme
senden sonra hiç uğramadım
saksıdaki manolya bakındım
bir de sensizliğin soğuk nefesini taşıyan yatağına
annem ben sana doyasıya neden sarılamadım…
kollarım mı yoktu
ama mıydım da göremedim bahar gözlerini
ayaklarım mı yoktu
sen gidince koşamadım deli gibi…
solumdan yine vurdular anne
sırtımda da paslı bir hançer saplı
güneşim arka odalarda
annem ustura ağzında kaldı
o şen büyüme hevesim…
beni yeniden doğur ki
o neşeye sarılayım
gözlerime bir sen bak
sen anlat bana büyümenin nasıl bir his olduğunu…
ben daha büyüyemedim annem
bedene aldırma
hala küçük bir çocuk çırpınıyor
rüzgarın tokatladığı sol kaburgamın altında!
*********
Mükemmel anlatım duygular adına.TAM PUAN.TEBRİKLER...
Şiiri okurken bütün çocukluğum gelip geçti önümen.. Büyümenin gerçekleri, çocuksu özlemlerimizi, anılarımızı her gün önümüze 'bozulmamış bir hayat' 'yalan karışmamış bir sevgi' gibi koyuyor.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta