“Annem Ustura Ağzında Kaldı Büyüme Heves ...

büyümek nedir annem
ben daha öğrenemedim
ne vakit sevgi düşse yüreğime
sevilmeyi bilmeden solup gittim…

ekmeğin acı lokma olacağı
gelmezdi aklıma
senin elinden yediğim hiçbir lokma
takılmazken boğazıma
sevdim dediklerim hıçkırıklar bıraktı dudağıma…

hani doğumum zorlaştırmamıştı seni
hatta ağlamadın bile derdin
meğer ağlayacağım bildiğimdenmiş
acılarımı senden susarak gizlediğimden
bilmem ki neden büyüdüm annem…

sevilerin ortasına hiç düşmedim
oysa her gelen
senin için gönderildim derdi
ama ne gelişlerinde bahara sarıldım
ne de gidişlerin
ben hep yalnızlığın boş tuvali gibi kaldım…

aç kalmak besin değilmiş
açtım aç olmasına da
benim açlığımı doyuracak gölgeye sığınamadım
ya güneş ters düştü gözlerime
ya da ben sağırlıkta kaldım
bir sütünmüş annem açlığımı doyuranım…saf olanım anladım!

bu gün yine yıkandı içim
çöpçülere bıraktım arta kalanları
evi mi soruyorsun merak etme
senden sonra hiç uğramadım
saksıdaki manolya bakındım
bir de sensizliğin soğuk nefesini taşıyan yatağına
annem ben sana doyasıya neden sarılamadım…

kollarım mı yoktu
ama mıydım da göremedim bahar gözlerini
ayaklarım mı yoktu
sen gidince koşamadım deli gibi…

solumdan yine vurdular anne
sırtımda da paslı bir hançer saplı
güneşim arka odalarda
annem ustura ağzında kaldı
o şen büyüme hevesim…

beni yeniden doğur ki
o neşeye sarılayım
gözlerime bir sen bak
sen anlat bana büyümenin nasıl bir his olduğunu…

ben daha büyüyemedim annem
bedene aldırma
hala küçük bir çocuk çırpınıyor
rüzgarın tokatladığı sol kaburgamın altında!

15/03/2009-00:03