Senin şefkatin doğurgandı annem
tükenmiyor çoğalıyordu her seferinde
ben yaramazlıklar yaptığımda
dinlemediğimde sözlerini.
Tokat acısını yerine
sevginin balını sürüyordun yanağıma.
Senin bir üzgün bakışın
bana en büyük cezaydı annem;
üzdüğümde seni
bakışların yere iniyorduya hani oldukça kırgın
idam sehpasına yürüsem
assam kendimi dedirtiyordu bana suçlarım.
Ah annem! ! ! !
ipek kadife yüreklim
cennet kokulum
öyle çok tütüyorsun ki yüreğimde
ruhumun özü yanıyor
seni çok özlüyorum..
Kayıt Tarihi : 10.9.2012 10:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
annelerr daima özlenir öldüklerinde ve hatta yaşarlarken yanınızdayken bile
TÜM YORUMLAR (2)