Annem, sen yaşamsın Şiiri - Gürsel Pal

Annem...
Gecelerde karanlığımı aydınlatansın,
Bana can veren,
Bu yüreğimin atışını sağlayansın.
Annem...
Sen yaşamsın.
Bilirim ki bir tek sen ağlarsın bana,
Sen kıyamazsın biricik oğluna,
Üzüntümde yüzün gülmez
Derdin çoktur bilirim
Fakat bana dilin söylemez.
Annem...
Sen yaşamsın.
Yaşamın içinde bana yanansın.
İlk sevdam geldi aklıma,
Cebime mahçup olmuyayım diye
Harçlığı bol koyansın.
Kız arkadaşımı tanıştırdığımda
Hoşgeldin kızım diye ağırlayansın.
Benim heyecanımla heyecan duyan,
Benim yanmamla yanansın.
Çocukluğum geldi aklıma,
Hani çok hasta olurdum ben,
Başımı beklerdin hep,
Hep alnıma bez koyardın,
Ben annelik ne zormuş
Anne bu yaşımda anladım.
İlk aşkımdan ayrıldığımda
Hani odama kapanırdım,
Sen kendini yaralardın.
Oğlum bi lokma ye hadi
Kalk dolaş biraz derdin.
Bazen kızardın,
Bana o zaman anlamsız gelirdi
Bana kızmaların,
Şimdi anladım Anne,
Sen yaşamsın.
Bak anne bende artık baba oldum,
Oldum da Babalık ayrı
Annelik ayrıymış
Anladım.
Ben baba olarak bu kadar yanarken
Sende ki ateşin evladın için
Cehennem ateşinden daha sıcak olduğunu anladım.
Annem,
Sen hayatsın.
Bütün anneler melektir ama
Sen benim annem,
Sen benim canımsın.

Melankoli
Gürsel Pal
Kayıt Tarihi : 15.2.2007 16:52:00