Annem Sen Ağlama Şiiri - Hatice Kuyumcu

benimde var bir kömürlü ütüm,

nenemden kalma.

ateşler yakmıyorum

çiçeklerim var içinde

senin bahçenden

beyaz kasımpatları

o bahçe ki özlem

özlemden de öte

hasretten

sevdadan

aşktan

herşeyden öte

hüzün doğar hergece

bahçeyi düşleyen göze

boş su teknesinde bir cansız kumru

kimbilir hangi uçuşta yoruldu

bir su damlası aradı da

yolu burda molaya durdu

tüyden ete

etten kemiğe son nefes

nasip oldumu bir damla su

yok çarem ummaktan başka

dört yan dört duvar

duvarda bir kapı

kapıda bin duvar

her gece kara gözlere

binbir hüzün doğar

özlemden

hasretten

sevdadan

aşktan

herşeyden öte

yarınlar öğüttük hayatın değirmeninde

dilimde dua

duamda sen

düğümlenir kelimeler boğazıma

oluk oluk gözlerim

ben ağlıyorum senin yerine

kasımpatları yanıyor

eski ütünün içinde...