Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kaleminize sağlık güzeldi tebrik ederim saygılar sunarım
Duyguları ve imgeleriyle çok hoş bir şiir kutlarım yüreğinize sağlık efendim esen kalın
çokkk akıcı çok şirince olmuş Nimet hanım...kaleminiz daim olsun...
bu arada Muğla'ya sevgiler gönderiyorum...canım memleketim...
saygılarımla...
yüreğinize sağlık rahmetli annemi hatırladım bazen içli içli şarkı mırıldanırdı iş yaparken sonrada ah ahhhhhhhhh diye içini çekerdi. kim bilir anlatmadığı ne çok şeyi vardı. Rabbim Rahmet eylesin ve rahmete kavuşan tüm annelere .Bayram yüreğimizi en sızlatan andır analardan yana
Yaşı Kaç Olursa Olsun Hiç Fark Etmez, Her İnsanın Göğsüne Başını yaslayabileceği Bir Anneye ihtiyacı Vardır...
Anneler toprak olunca değil, unutulunca ölür.....
Anneler gününüzü kutlarım, hiç unutulur mu, annelerin söylediği şarkılar, ninniler?....
TEBRİKLER.........SEVGİLERİMLE......
'Annem şarkı söylüyor'...şiirin ismi bile o kadar naif ki...bir annenin sesinden dinlenen bir şarkı kadar güzel ne olabilir ki...Şiirin anlatımı, duygusu, bambaşka bir aleme aldı götürdü beni...bizlerin kırılganlığını, incinmişliğini en iyi annelerimiz anlar öyle değil mi can annem? beni hoş görün, içimden size böyle hitab etmek geldi işte...oysa ki anacığımın yerine kimseleri koyamam, ama sizin şiirlerinizde dahi çok kez annemin o saf ve temiz kokusunu alıyorum...iyi ki varsınız, iyi ki sizi tanıyorum ve iyi ki şiir yazıyorsunuz...çok duygulandım, onun için daha fazla yazamayacağım, geceniz aydınlık,yarınlarınız umut olsun güzel insan...sevgimlesiniz, hissediyorsunuz değil mi?
Anne kutsal varlık bizlerin kaynağı,ne yazılsa azdır...fedakarlıkları anlatılabilinir mi!talihsiz sevgi,sevgiliyi yakınmalı anlatmanız her zaman ki ustalığınız kişiliğinizin çizgisi ,öz ve temel olan unutulmaz ifadeler!!! bilgimizin haznesinde yerini alıyor!!!mısralarınız mazinin aynası gibi!!!eksik cümle,tamlamaları, fiilleri vurgularıyla zenginliğin bir bileşimi!!!saygılarımla
Bu şiirin yazılma sürecinde Sayın APEL'in hangi ruh ikliminde olduğunu tahmin edebiliyorum.
Rengiyle,sesiyle;duygularıyla ayrık bir şiir...Daha özel,daha güzel dizeler Şair'i için.
Kutluyorum.
Erdemle.
Sevgili Kardeşim, değerli antoloji.com şairi Sayın: ♥Yüksel Nimet Apel♥
Alışılagelmiş şiir kalıplarını aşan kurgusu, duygu ve düşüncenin mısralara sel gibi aktığı akıcı metni ve yazılış tekniğindeki ustalıkla kalemin gücünü göz önüne seren muhteşem şiirinizi tebrik ediyorum.
Gönül inciniz bu şiirinizi antolojime ekliyorum.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bu şiirinize Tekirdağ'dan İkinci tam puan geliyor.
Duygu, emek, sabır ve hünerle ortaya çıkardığınız nadide eserinizi tebrik ederken; başarınızın daim, kaleminiz her dem kudretli olması ve ilham perinizin başınızdan eksik olmaması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum.
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥______YORUM,______♥♥
♥♥____+_ANTOLOJİ____♥♥
♥♥___+_TAM _PUAN.___♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
__kutluYORUM__
Sevgi ve saygılarımla.
Dr.İrfan Yılmaz. - ^'^'^TEKİRDAĞ^'^' -
Bu güzel ve naif şiiriniz,
Bana rahmetli Necip Fazılın annesine yazdığı bir dizeyi hatırlattı.
Anne dün gece yine girdin düşüme
Dualarım yorgan olsun,mezarında üşüme.
Tebrik ve selamlarımla
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta