Annem Ölmüş Güz Gelmiş Şiiri - Levent Sunal

annem ölmüş güz gelmiş
eskirmiş ceketler ayaza karşı
sokakta denizeskisi evler
sokakta fiyakalı yağmurlar

güzün bittiği yerde yoksulluk başlar
ordan oraya koşuşturup duran insanlar
durağan bir senfoninin a sesi
yoksul ama kırmızı umutlar; taptaze
yeni çıkmış simitler gibi fırından
 
benimle beraber yeni bir denize doğru akmadalar
herkes her şey yeni denizlere akmada
gözler delik deşik etmede ufku; yaşama kaygısı
ve ölüm beraber

ne sucu çıngırakları ne boza
ne yatırlar efendiler
geri dönüşümsüz bu son noktada
sokakta yalnızca, acı ve kediler