Annem öldüğü gün En kara gün
En kara gün
Annem öldüğü gün
Annem öldüğü gün
Öldü dünya...
Kara dünya ölsün
Annem öldü
Ay öldü güneş öldü...
Annem öldüğü gün
Ölsün güneş
Annesiz bu dünya boğar insanı en derin kedere
Dağın annesi ölse dağ yıkılır
Yarana dokunursa
Ay güneş
Ateş
Uçan kuş
Akan dere
Ağla
Bakıp bastığı yere
Bakıp ağaç gölgelerine
Bakıp korkak korkak bu boş pencereye
Kaldır başını boş o pencere...
Anne öldüğü gün ölüyor dünya
Annem öldüğü gün dinmedi göz yaşım
Güneşin batmasıymış anne ölümü
Annem öldüğü gün
Ömrüm geceye girdi
Annen öldüğü gün ağla
Ney gibi mi ağlayacaksın ağla
Öldüm
Annem öldüğü gün
Anne öldüğü gün
Evlat da ölür
Evde güneşler batar
Karardı dünya
Annem öldüğü gün
Kaybolur dünya anneler öldüğü gün
Deli bir hüzün adresim oldu
Annem öldüğü gün
Ve ağladım
Nereye baksam karanlık
Nefret ettim artık gülmeye
Anneden büyük dünya yokmuş...
Boşaldı dünya
Annem öldüğü gün
Işıklarıyla
Kayıt Tarihi : 4.4.2013 19:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!