9.Mayıs.2006... Annem öldü.Oysa anneler gününe çok az kalmıştı.Yetişemedi.O yeşil gözlü,ufak tefek kadın,altı çocuk anası,84 yaşında,yaşama tutunamadı. O'nun yaşam tutunmasını ne kadar çok isterdim. Dile kolay,84 yıllık ömrü boyunca çocukları için her türlü özveride bulunan, onları gözünden sakınan o güçlü kadın,hayat dolu kadın,sonunda gücünü yitirdi.
Çocuklarının iyi bir öğrenim görmesi için,babamla birlikte, varını yoğunu harcıyan,onları meslek sahibi yapan,babamın ölümünden sonra kalan uzun yıllarını yine çocukları ve torunları için mücadele ile geçiren annem öldü.
Bugün anneler günü...Bugüne ulaşamadı.O,annelerin en güzeli,en iyisiydi. O,bir melekti ve kanatlanıp uçtu..Söylenecek ne çok şey var ama sözcükler boğazımda düğümlenip takılıyor. Ruhun şad olsun anam.
Seninle geçirdiğimiz her günü,her anı,her saniyeyi hiçbir zaman unutmayacağım.Rahat uyu...Anneler günün kutlu olsun anam.
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
