''- Annem; O Kadar Gönlü Boldun Kİ...''

annem;
gören,
gözlerinin içi gülüyor diye
sana bayılıyordu..
oysa..
bilen biliyordu ki
senin yüreğin
gözlerinden çok daha derin
gülüyordu...

annem,
duyan;
sözlerin şakıyor diye
sana doyamıyordu....
oysa...
bilen biliyordu ki
senin dilin
bülbüllerden de güzel
şakıyordu....

annem,
bilen-tanıyan
ellerin açık diye
sana kıyamıyordu...
oysa..
bilen biliyordu ki
senin gönlün
ellerinde olmayanlara da
kıyıyordu...

annem,
inanıyordum ki
RABBİM sana
gönlünde olanlardan da
daha çok verecekti...

Fikret Turhan-Yalova,
20.10.2014