Annem le söyleşi Şiiri - Erdem Bağcı

gözüm kapıdaydı....
kulağım telefonda....
hep umut ettim bekledim....
gelirsin arasın diye....
biliyorsun kulaklar az işitir...
balkona dahi çıkamadım....
yalnızlık çok zor be oğul....
ne akşam oluyor ne de sabahlar....
geçmiyor bir türlü....
acıkmıyor bile insan....
sese aç olduğu kadar....

hani apansız çıkar gelirdin ya....
süpriz olurdu bana....
gece yarısı da olsa....
bekler oldum seni....
canın sağ olsun gelmedin....
işin çıktı belki de....
çorba yaptım içemedim....
beraber içeriz...
aç gelir dedim...
bekledim geç vakte kadar....

beklemek çok zor be oğul....
umut etmek...
umudu ekmeğe katık etmek....

kulaklar da duymayınca....
pek zor oluyor....
tv kendi kendine çalıyor....
kendi de oynuyor....
sadece yazılarını okuyorum....
namazımı kılıp yatıyorum....
ama ne mümkün uyumak....
aha şurama bir şey batıyor....
nefes bile alamıyom....
emen kalkıyom....
dönüyom az sona tekrar yatıyom...
böyle işte zabaha kadar...

yaşlılık işte....
kapıya konulacak bi şey değil emme....
napıyım be oğul....
yaşlandık artık....
beninki yaşamak deel....
ömür tüketmek....

alışmışım onca sene....
kalabalığa sese....
şimdi arıma gidiyo....
gidiyo emme napacan....
hepinizin evi var köyü var....
türlü derdi var....
size de bi şey deyemeyom....
çoluguz çocuuz var....
işigiz var....
dünyalık telaşıgız var....

gözleri kaydı gitti annemin....
beş evlat ondört torun....
işte burada başlıyor sorun...
kim kime dım dıma....
size kalmış yorum...