Annem, Kibelem Şiiri - Cihat Şerbetçioğlu

Ana tanrıçam, annem Kibelem,
Rükuya varıp önünde eğilsem,
Bir parçasını öder miyim hakkıyın
Ayaklarının altına yüz sürsem?
Cennete dair değil ayaklarını öpmem,
Karnında, kucağında yük olduğumda
Dikenlerin eziyetine nedendim ya,
Güllerimin ondandır kokusu.
Sömürürken kemiklerini,
Bitirirken iliklerini, çürütürken dişlerini,
Hücrelerime aktardığın merhametin,
Yüreğime yerleştirdiğin sevgin var ya,
Sinirlerime hoşgörü, kaslarıma verdiğin güç,
Teşekkürüm işte tümüne,
seni bulutlarında taşıyan
sonsuzluk evrenine.
Yoksun ya artık fiziken
Gittin ve bitti sanıyorlar.
Oysa bende, kardeşlerimde yaşıyorsunuz
Sen de, babam da,
Ebelerim, dedelerimde öyle.
Yaşayacaksınız ebedi,
torunlarınızın ruhunda,bedeninde.

Bendeki size sevgiler, kucak dolusu,
Selam size,saygılarım biteviye.
Ana tanrıçam, annem Kibelem,
Rükuya varıp önünde eğilsem,
Bir parçasını öder miyim hakkıyın
Ayaklarının altına yüz sürsem?