Annem ile babam Şiiri - Cevat İdin

Annemle babamın gülüşlerinde saklıydı benim için hayat
Bol boldu, ama içten değildi
Geçmişin sıtmalı acıları unutulmamıştı
Titreyen elleri acıların etkisindeydi

İki evlat acısı
Altı evlat büyütme çabası
Geçim derdi, hayat pahallılığı
Ve de yangınla giden iki ev de cabası

Eşyasız parasız bir göç ve ilk evlat acısı
Yeni bir hayat, bilmedik bir şehir
Nerede o Ordu’nun küçücük köyü
Nerede koca İzmir

İlk yangın yakamamıştı umutlarını
İzmir de aradılar umduklarını
Tam da çalışa çalışa her şeyleri olmuştu
Bir gün ikinci ev yangını hayallerini bile kavurdu

Bir kez daha uzun sürecek
Eşyasız evsiz yersiz yurtsuz bir hayat
Uzun yıllar sürecek canını tırnaklarına takarak çalışma
Çalış Mustafa, çalış Fatma

Tarla, bağ, bahçe, et, süt, hayvan
Dayan Mustafa, Fatma dayan
Geç gelmedi geldi ikinci evlat acısı
Dayan baba yüreği, anne yüreği dayan

Çok değil sadece bir ömür dayan
Bırak acıyı kalan çocukların için dayan
Yirmi beş yıl tarlalarda çalıştılar
Sonunda oldu küçük bir arsa aldılar

Artık ev derdi yok kira derdi yok
Kurtuldu tarla çalışacak tarla yok
Mustafa’da buldu sigortalı bir iş
İyiye doğrudur bu gidiş

İki kız evlat mürüvveti
İki de torun saadeti
Ve dört evladın getirdiği
Güzel çocuk sevgisi

…………………………….

Bunca acıya, çileye rağmen hep güldüler
Her yollarına çıkan taşta yeniden dirildiler
Hep çocukları için savaş verdiler
Mustafa ile Fatma sonunda muratlarına erdiler

Çocuklarının mutlulukları içindi bu yarış
Çalış Mustafa, Fatma çalış