ANNEM, Haberin Olsun; İNCİRLER OLMAYA BA ...

annem,
incirler olmaya başladı ya
sen yine göz pınarlarımda
sen yine aklımın ucundaydın
dün küçük incir sepetimi
elime aldım
üç-ayak merdiveni
incire yanaştırdım
olmuşlarını toplarken
hep seni andım
seni ağladım...

annem,
dutları severdin
geçip gittiler...
kirazları severdin
onlar da bittiler...
üzümleri severdin
olup geldiler...
incirleri severdin
onlar da yeni yeni bittiler...

annem,
bahçeye gittiğimde
''- bana incir getir evlat...'' derdin...
geçen yıl incirlere doyamadan
göçüp gittin...
bu yıl
bütün acını
sevdiğin meyveler yükledin...

annem,
bu yıl incir vakti
sen yoktun
evladın
bu incirleri
nasıl toplayacak?
kime götürecek?
hiç mi hiç düşünmedin...

annem,
patlak incirleri yemezdin
hep ağzı kapalı
ve ballıları arardın
öyle ki
beni de kendine benzetmiştin
üstelik ben
özellikle
süzülmüş seçerdim...

annem,
bir sepet inciri
mezarına getirsem
yer miydin?
acaba...!

Fikret Turhan-Yalova,
27.08.2015