Annem...Gönül Yurdum Şiiri - Figen Yılmaz

Bahara renk seninle gelir,
Seninle meyveye döner çiçekler,
Sıcak, derin ve gergin duyguların karmaşasında
Yeni can bulur bedenin.
Kökü sende,
Senden kopan
Ve inen kucağına sonsuzluktan.

Yağmuru bulutlardan emer gibi,
Gergin göğüslerinin

Ak sütüyle serpildim.
Dudaklarından mutluluğu çoğaltan türküler
Dökülür, henüz dünya rüyası görmemiş gözlerime,
Mahmur saçlarının gölgeliğinde...

Güzellikten yana, iyilikten yana, ne söylense
Onun önündesin, anne...
İyiden iyi, güzelden güzel;
Daha renklisin bütün mevsimlerden.
Kışına kış, yazına yaz
Aşkın duyguların sarmalar beni,
Sütbeyaz...

Dağlarımı sevginin açan çiçekleri bekledi.
Tabiat odam ve oyuncaklarım...
Oyunlar tanıdı beni oyuncaklardan önce,
Özgür olmanın sınırlarından taşan...
Çiçekler, çimenler, dallar, yapraklar,
Ağaçlar tanıdı, bahçeler parklar;
Arkamda ağlamalarla doldu sokaklar
Hep mevsimlerin dışında bir mevsimde açtılar.
Gündüzlerden gecelerden geçen aydınlığında
Karmakarışık hikâyeler anlattılar:
Başsız ayaksız, elsiz kulaksız, telsiz duvaksız.
İnatla, sabır aralığından
Yeni bir " ben" in gelişine baktılar;
Ezelden sırdaş,
Zamanla arkadaş.

Anne,
Rüyalarımı kuran zemberek ellerinde.
Renkler konuşur gözbebeklerinde
Anne dili ile.
Varlığının mavi aydınlığında büyüdüm
Ilık nefesinle.

Her ezgiyi sende duydu kulaklarım:
"Sarardım ben sarardım"
"Senin için sarardım"
"Baş yastıkta göz yolda"
"Her gelenden sorardım"
" Oy dağlar yeşil dağlar"
"Gurbette yarim ağlar"
" Açtı m' ola şu Sivas'ın gülü yaprağı"
" Çekti bizi gurbet elin suyu toprağı"
Farkında olmadın sen,
Tekrarladım ders ezberler gibi
İlk gençlik heyecanlarımı
Sözlerinden.

Yeşerdin sevincimle,
Üzüntümle sarardın.
Renksizlik renge düşman:
Düşman bize anne, derin kuyularda zindan.
Gizli güneşler doğar, batar üstümüze.
Nefesin çiğ tanesi serinliği...
Keder tepetaklak;
Sevinmez kimse kederin yenildiğine...

Tertemiz bir can...
Fezanın genişliğine gökler bile dar;
Anne ışığı fezalar kadar.
Düşer üstüme üstüme:
Melekler, "yeryüzü ile yakınlığımız var"
Der ve yolları anneme uğrar.
Tanıktır gök, tanıktır yer:
Sevginin enginliğine melekler şahitlik eder.

Acı ayrılıklar düştü dünyamıza,
Gerekli gereksiz.
Konuş benimle, rüyalarımı süsle.
Suyun ateşe üstünlüğü var.
Ateşin varlığı düşman;
Benim annem, engin denizler kadar.

Gönlün buyruğunda canım fermanına asılı.
Sevginin rüzgârıyla salınır yaprağım.
Şafaklarım senin ışığınla sıyrılır gurbet gecelerden.
Kollayan gizli el,
Korur beni merhemin kan kestiği tehlikelerden.
Ve duvarlara yansımış ödünç kelebeklerden.
Bunlar şöyle dursun,
Beni,
Gölge avına çıkanlardan bile korursun.
Yarım yarım rüyalarımı bölen
Ağlamalarım,
Dizinde dinlenir.

Can aynam,
Annem;
Varlığım sana yansır.
Bana inciler dizen,
Tek tek güllerine gül bahçesi,
Fırtınalı denizlere liman
Güldüğün zaman.

Ağlayan bulutla yeşerir dal...
Mum yandıkça ışıtır...
Zambak, menekşe, sümbül ve ıtır
Hep annemin aydınlığıdır.

.....