Annem Gibi Kokuyorsun Şiiri - Olgun Ekinci

Kadınlarımdı onlar
Sevdiğim ama göremediğim
Yıldız kadar parlak
Onlardan çok uzak
Işıltısı yürek, varlıkları kutsal
Ulaşılmaz..

Hep yoktular
Kokusuz ve uzaktı
Sevdiğim kadınlar
Platonik sevdamdılar
Sen kokarlardı tanımadığım yokluğunda
Varlığında kaybolur
Hiç olmamışlar ve ben
Hiç sevmemişim gibi..

Bükreş'te, Amerika'da
Avustralya ve uzaklardaydılar
Öylesine çok ve ürkek
Ve yalnızdılar sevgisizliğimde
Ana karalarından uzak
Okyanus diplerinde batardı sevdam
Ulaşılmazdılar..

Annem kokardı tüm kadınlar
Uzaktılar, duyumsardım
Resimleri, mektupları, beyaz gülleriyle
Yazmadığım şarkının besteleriydiler
Tutunduğum duvar
Hıçkırdığım sessizlik
Ve hep eksiktiler..

Yitirdim kadınlarımı ergenliğimde
Tütün sarısı, mor salkımlı
Anason kokulu gecelerdi
Kirleten, yitiren, unutturan
Ulaşılmazlıkları uzaklıklarıydı
Gözlerin kadar yakın
Kokun kadar uzak ve eksiktiler..

Sevdiğim yemek
Bereketli toprak
Ve hiçbir şey kadar
Kendin kokuyor, sen kokuyorsun
Defneyaprağından damlayan hüzün
Çaldığım kurabiyeler kadar taze
Atom kadar müthiş
Buram buram aşk
Ve hiç olmadığın kadar
Kendin ve sen kokuyorsun..

Tıpkı annem gibi
Kırılgan
Islak
Ve unuttuğum platonik aşklarım kadar
Kutsal kokuyor
Cennet bakıyor, aşk dokuyorsun
En asi rüzgara direnen
Kelebek kanadında renkler gibi
Ve kendin ve sen
Ve annem gibi kokuyorsun...

10.01.2008 - Adana