Annem Gelir Şiiri - Habip Altıok

Bir nimettir bilene, baba ocağı,
Baba ocağında, ana kucağı.
Unutmam o beşiği, salıncağı,
Uyuyunca aklıma, annem gelir.

Yüzüme bakınca, kilomu tartar.
Birazcık uyusam, üstümü örter.
Olsa yatağımda onun sıcağı,
Üşüyünce aklıma, annem gelir.

Ne kadar geçse de çocukluk çağım,
Annemin gözünde ben bir bebeğim.
Yok yavrularının büyüyeceği,
Büyüyünce aklıma, annem gelir.

Cennet ayağının altında durur,
Gel yanıma diye, beni çağırır.
Tüm zamanlarımın dert ortağı,
Kim? Deyince aklıma, annem gelir...