Annem Elma Hırsızı Şiiri - Münzevî Muhay ...

yanımızda biraz hayat getirdik

ölmeye yetecek kadar hayat

içimizin serin sabahlarında bizi diri tutacak olan

keşkesiz ve oldukça yetersiz bir hayat..

her kırmızı da gül geldi aklımıza ki

biz seyr-ü seferindeydik zaten çiçeklerin

elimizden başka bir şey gelmedi ve yaşadık

yağmurlara hayret ölmemeye gayret ederek

sanki bir iç ülkeden bir okyanusa doğru ilerliyoruz da

yolda yarım ve hüzünlü şarkılarla avunuyoruz gibi

her mesafede derin katmanlarımızdan üryan bahçeler

her yıkıntımızda hayatın o mecburi yol levhaları

biz

yani annem sen ve ben

bir ırmağın çağıltısında ağlamayı biliriz

yaprak suya düştüğünde ve

kelebek öldüğünde

suya karıştırdığımızda gözyaşımızı

yaşamak bizim için eflatun bir şarkı değil ki

yaşlanmak bizi göndere çekilen bir kırışıklığa döndürsün

ve sen annem

sen bilirsin

bu göklerde uçan ne varsa senden yana

ve sen bilirisin hep bildin

içimizin kavlak coğrafyasında

hangi mecradan ne çıkar

hangi gözede bir damla su var

sen bilirsin anne

hep bildin

ne kelamdan

ne bel'amdan

birikmiş bir sudan

akışkan bir ırmağa dönüşsün diye hatıratın

selam sana sadece Selam'dan