Annem'e İthaf Ediyorum Şiiri - Solmaz Ç ...

Ellerim yalnız kalmamıştı henüz
Karşıdan karşıya geçerken tuttuğum
Sıcacık avuçlarındaydı hala ellerim
Soluk soluğa kalmış bir çocuğum sanki
Bildiğim hekezden ve her şeyden
Uzağım şimdi !
Ebedi yolculuğunun ilk gecesi
Soğuk 28 eylül gecesi
Sensizlik,yalnızlık, yabancılık,haksızlık
Dünya kederleri bir olup
Yükleniyorlar bu gece kalbime…
Balkona çıktım üçüncü katta
Soğuk demirleri tuttum
Ağlayarak caddeyi seyrettim…
Görsen beni nasıl ACIRSIN halime !
Ve ben umutsuzlukla çaresizlikle ağlıyorum…
Biri geldi oturdu yanıma
Birbirimize hiç bakmadık
Saat geceyi çoktan geçmişti
Belli ki ikimizin de canı çok yanmaktaydı
Aynı şeyleri yaşıyorduk anlaşılan
Perişandı halimiz
Yere dökülen göz yaşlarımız
Bi de sıktığımız dişlerimizin arasından fırlattığımız
hıçkırıklarımız vardı…
Birden çocukluğum geçti aklımdan
Bana seslenişin;
Benimse efendim ‘’ANNE’’deyişimi duydum
Aldığın bisiklet geldi aklıma
Nasıl da için içine sığmayarak bakmıştın
Senden bana kalan
Beni sende canlı kılan
ANNEM gibi gülüyorum dediğim
O gülüşünle nasıl da gülmüştün
İşteeee buraya kadarmış dedim kendi kendime
Sıcak avuçlarını,gülüşünü
Yürekten sevgini
Ve seni kaybedişimi düşündüm…
Yoksa bu bir ceza mıydı?
Çaldığım elmaları düşündüm sonra
Onun acısını mı çekiyordum acaba? ? ?
Birden kendime sordum
Neden ben neden ben yaşadım
Bir anlamı olmalıydı başıma gelenlerin
Bir karşılığı olmalıydı hayatta…
Bu soruyu sorduğumda kendime
Henüz 23 yaşındaydım !