Annem'e Şiiri - Tuncer Karakaya

Hava sıcak
Gece derin
ve çaresizliği gökyüzünün
Dönenip durur ıssız kasvtiyle başımda
Dönenir
durur
Akar yıldızları umutlarımın
Gün be gün akar
Laci deniz diplerine
ışığa aç
Savurur
kudurmuş zehriyle sular
Toprak damlı evimde gam akar

Bir su içimlik miş ya hayat
sevdiğim
bir nefeslik
Ne ki
Her gün dönümünde
Sıkar boğazımı
bir yağlı ilmik
ölümüne

Acı çekmese
Üzülmese
Derken daha
Kırmızı gül yaprağından süzülüp
Düştü utkuma nefesi
Söyleyemedi
Ağladım ben
biz
gece
Ve sanki
hiç yaşanmamış gibi
sanki bir çocuk gibi
yani yarınki gibi
çıkıp geldi bir beyaz güvercin
rüzgarla seke seke
ve kondu sanki dökülmüş
ak saçlarına
öptü ben gibi
pembe gagasıyla
annemi
sevdiğim

Bir kez olsa gülseydi
Tek bir kez
Bu kara yazılı cellat
Kellemi vursaydı sonra
Düşseydi başım gülen saçlarına
Tek bir kez güzelim
Tek bir kez
Yürekten güle
bilseydi
Ah demezdim