Annem'e Şiiri - Özkan Çetin

Sabrını çalmak değildi niyeti,
Akşam ezanlarının
Zil telaşıyla eve çağırdığı,
Kanayan dizlerimin.
Ne de aslına güvenmek
Bazen siyah bazen beyaz,
Vesika mislinde alıştığım kadar
Gülebilen,
Duvarda ki asılı fotoğrafı
Bir adamın.

Sonrası gece.
Ve sonrası
Sobasız odalar kadar soğuk öğütlerinin,
Beni erkenden
Eve erkek yapma çaresizliği.
Sonrası
Bir an gülebilen hayallerinin
Beni bezediği
Herhangi bir üniformadaki
Apolet sessizliği.

Güzel Annem
Bilmez miyim sandın?
Yokluğun tadını saklamak kadar
Tütebildiğini içinde,
Babam edasında bana demlettiğin
Yalancı ıhlamurların.

Bilmez miyim sandın
Bildiğini,
Buğusundan dualar yapıp
Gürültülerde yüzdürdüğüm
Öznesi sen
Kaptanı ben
Pusulasız sahteliğini
Kelimelerin.

Güzel annem,
Görmez miyim sandın?
Her gece saçların kadar uzun
Kanatlarını kestiğini
Ben yuvadayken uçmamak için.

Ya görmezmiyim sandın
Gördüğünü,
Senden izinsiz babamlı rüyalarımın
Zamanlı zamansız uyanışlarını.

Soğuk koridorlarda
Vakit bende yarınki gecenin yarısı.
Bir beyaz önlüklü haber girmesin diye içeri
Sımsıkı kapattım iliklerimi.