Annem'e Şiiri - Diyar Susmaz

Bu gün günlerden cuma,
Sen geldin baş ucuma anne.
Sen gidince yine daldım sensiz uykulara.
Biliyorum,uyanacağım yine sensiz uykulardan
O korkunç kâbuslarla.
Şimdi uyanmak istemiyorum anne
Her gözümü açtığımda hayalindir beliren karşımda.
Ve ben yine sana hasretim anne.
Kış gecelerinin o zemheri ayazında
El açıp duâ ediyorum,
Ve yıldız kayıyor ben DİLEK tutuyorum
Seni DİLİYORUM anne.
Seni, o çok sevdiğimi uğruna öldüğümü anne

Bu gün günlerden salı,
Yine o miniciğinin, yine o bir tanenin
Seni, yalnız seni sığdırdığı
O koca yüreği yaslı.
Ah anne bak yine başladı,
O sensizken içime oturan sancı.
Bir bilsen anne seni nasıl özlediğimi,
Her gün yollara bakıp yolunu gözlediğimi,
Her gelen trene senin şarkını söylediğimi,
Bir bilsen anne.
Kara tren gecikir belki hiç gelmez,
Dağlarda salınır da derdimi bilmez,
Ne çok severdin bir çeşmi siyahı
Bir kara treni.
Hadi uzat anne ver elini.
Ver elini öpeyim,
Sana güller güler dereyim;
Hani kırmızı, hani sarı, hani beyaz gülleri anne
Bu gün burası ayaz,
Hadi gel biraz anne.
Yorgun yolların direnişçi çocuğuyum ben,
Ne tükenmek bilir azmim
Ne de kırılır cesaretim.
Bir sende o yüreğinde esaretim anne.

Bu gün günlerden çarşamba,
Bu sensiz şehir kar altında anne
Bu virane şehir şer altında anne.
Şimdi kokunu aldım bu şehirde esen rüzgarlardan.
Ama gideceğim buralardan,
Sıkıldım artık yoruldum anne
Yoruldum artık;
O dost yüzlü yılanlardan
Ölen gence,batan güneşe, sensiz geçen güne yazık anne yazık

Şimdi bir su misali duruldum artık.

Bu gün günlerden pazar,
Her seni düşündüğümde yaralarım azar anne.
Anne dedikçe o muhtaç yüreğim
Yaralarım kabuk bağlar.
Ne olurdu gitmeseydin?
Bak miniciğin hep ardından ağlar.

Şimdi kalender sokakların,o gül kokan caddelerinde
Adım attığım her yöne delice koşuyorum.
Seni bulduğumu sanıyorum
Ama ellerimle boşlukları kucaklıyorum anne.
Yine yığılıp kalıyorum sonra kaldırım diplerinde
Ellerimden tutup kaldıran da yok artık anne.

Ah anne ah,
Bu annesizlik inan ölümden de beter
Anne diye diye günlerim geçer.

Şimdi sensizliğini sen sanıp aldanıyorum,
Oysa biliyorum ki dönülmez bir gidişle gittin.
Eğer sen gelemiyorsan izin ver anne, ben geleyim
Varlığında var olan ben; yokluğunda yok oldum anne.
Bekle anne geliyorum.
Mutluyum ….

Sensizden bensizliğe son…