Bitmek bilmez bu dikenli yolları aşmak,
En zor olan böyle bir hayatta zoru başarmak;
Yani yaşamak,
Yaşamın içinden en iyisini yakalamak.
Yaş otuzbeş iken hayat ilk çelmesini takmış sana,
Çok zor bir kararla çıkmış karşına,
Anısı biz olalım bu sokakların
öpüşmediğimiz tek saçak altı
hiç bir otobüs durağı kalmasın
Biz yürüyelim kent güzelleşsin
gürültüsüz sözcükler bulalım
yeni sevinçlere benzeyen
Devamını Oku
öpüşmediğimiz tek saçak altı
hiç bir otobüs durağı kalmasın
Biz yürüyelim kent güzelleşsin
gürültüsüz sözcükler bulalım
yeni sevinçlere benzeyen
gerçekten güzel
buda benim
GURBETTEN ANNEME
Şu gurbet ellere alişamadim
Hiç kimse halimden bilmiyor anne
Tükettim zamanı hep adım adım
Yollar beni sana salmıyor anne
Ne günümü güneş ne gecemi ay
Aydınlatmaz gönlüm ışıksız saray
Takvim yaprakları bitmiyor say say
Bir türlü vuslat gelmiyor anne
Sen beni düşünüp üzülme sakin
Ne kimseye söyle nede dert yakın
Buraya geldiğim günü bırakın
Bu elleri akılım almıyor anne
Bir his ki içimde öyle saklıdır
Sanki Anlatması hep yasaklıdır
Benim kadar dertli, ağlamaklıdır
İçimdeki boşluk dolmuyor anne
Bir yolcu giderken dönüp bakar ya
Gözünden usulca bir yaş akar ya
Bir balık kahrolur sudan çıkar ya
Öyleyim, yüzüm hiç gülmüyor anne
Akşam olur artar endişem tasam
Hüzünlü defterim efkarlı masam
Sen diye yazarım, ben her ne yazsam
Başka türlü sabah olmuyor anne
Ve yalnızım anne bir deniz kadar
Sahillerim bomboş bir tek hüznüm var
Her gün nehirlerden hicranım akar
Hicran öldürüyor ölmüyor anne....
H. Y. Ziya KILIÇ
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta