Duslerim yorgun bir cocuk, gemilerimi batirdilar anne.
Her oyun daha bir hileli daha da duzenbaz simdi...
Ey Annem...
Karaellerinden dokulsun hayat yeniden
ve dokunsun gogsumdeki bosluga kokun...
Annem bir hayat nasil yasanir sensiz...
evlerin odalari soguk karanlik hemde
cesaretimi toparlayip yatagina sokulsam sarilsam sana senin yoklugun kaybolur mu...
Beni cocuk biraktin anne kimsesiz yalniz bir cocuk biliyorum bencillik ediyorum belki ama senin olmayisina alisamiyorum...
Kayıt Tarihi : 12.8.2013 02:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Murat Demirci 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/08/12/annem-e-2-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!