Öptüm mezar taşını, sarıldım toprağına
Beyaz tülbendine sinmiş kokunla
Evler sessiz, sokaklar bomboş
Hiçbir ses gelmez oldu kapımda Anne
Gözlerim doldu, titredi elim
Ana duy beni rüzgarla gel
'Gurban olurum' deyişini özledim
Sabahın seherinde niyazını özledim
Dualı sözlerinle günlerimi özlerim
Sevgiye hasret kaldı yüreğim Anne
Gözlerim doldu, titredi elim
Ana duy beni rüzgarla gel
Fırat'ın çağlayan sesine hasret
Ulu Cami'nin taşına komşu
'Battalgazi'nin ninnisiyle büyüttüğün
Sesini özledim, güzel adını özledim
Gözlerim doldu, titredi elim
Ana duy beni rüzgarla gel
Küçücüktüm kollarını açtın
Hep güç verdin, hep yol verdin
Hastalıkdı geldi, seni de aldı
Bu yaşımda öksüz kaldım, ben sensiz kaldım
Gözlerim doldu, titredi elim
Ana duy beni rüzgarla gel
Ay ışığı vurur başucuna
Kuşlar konar sabah ezanında
Bir nefes ol dokun yüzüme
Elinin şefkatini özledim, yüreğinin sevgisini
Gözlerim doldu, titredi elim
Ana duy beni rüzgarla gel
Kayıt Tarihi : 7.10.2025 16:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünyayı saran pandemi döneminde kronik rahatsızlığı sebebiyle hayatını kaybeden Anadolu'nun en yiğit, en çalışkan, maneviyatı güçlü, şefkatli anneme rahmetle... Annesini kaybeden herkes için
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!