Annem'e Şiiri - Ece Sarac

beni doğurunca taş doğursaydı eğer annem
kafasına atardı her kızdığının
başlarını yarar mutlu ederdim annemi
bizi doğuracağına taşlar doğursaydı annem
üç tane taş tutardı elinde o zaman
üçtaş oynardı çocukluğundaki gibi
sonra bitirir geri dönerdi başka şekillerde çocuk olmaya

iyi biri olsaydı anneannem, ilk taşı o doğururdu
çünkü annem ilk çocuktu
malına kıymet verir o, anneme çok iyi bakardı
bir kenara bile atsa, parlardı annem, en güzel taş olurdu
çocukların saklamak için topladığı

ben güzel bir evlat olsaydım
bunları yazmazdım,
mesafeleri umursamaz taş gibi sekerdim ve gider anneme sarılırdım

hangimize daha kızgınsın anne
doğurana mı doğurduğuna mı
yani sonu mu değiştirirdin başı mı
doğurur muydun beni yine
bilseydin tüm bunları
ve görseydin üzerimdeki tüm ağır taşları

affet anne olur mu
yazdığım için sana bu satırları
ve ben de seni affediyorum
verdiğin için etten kemikten yaşamı