Saçlarını maviliklere ör anne,
Mavilikleri umuda yor...
Sen isen zamandan önce algıladığım,
Yani sonsuzluğa olan anlayışım...
Hep mahkumdu ellerinde yitirilmeye, mutlak yalnızlığım....
Saçlarını maviliklere ör anne.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Çok güzeldi
“Vedası olmayan sevgimin
Hoş geldinisin
‘Sevgili,ölüm,
~
Sesi kalbimde atanı
öperek uyandığım an
kavuştuğumuz andır.”
Kalbimde atan sesinle
uyandım, maviliklerine
umuda yoruyorum mavilikleri, umuda…
Öncelikle tebrik ederim. " bütün sessizlikler hep seni hatırlatırken, sessizliğin neden başıboş evreni hatırlatır" sözünüz duvara çarmış hissi verdi bana
İlk cümleniz o kadar haklı ki..
Samimi yorumunuz için çok teşekkür ederim. Saygı ve selam bizden.
Attığımız her adımda hep sevgi ve bir parça da hüzündür anne...
Söz konusu anne olunca, hükümsüz kalır sözcükler...
Çok güzel şiirinizi ve sizi kutlarım, Okan bey.
Tebriklerim ve saygımla çok.
İlk cümleniz o kadar haklı ki..
Samimi yorumunuz için çok teşekkür ederim. Saygı ve selam bizden.
"...gerçeklerimiz değişir,hakikatimiz hep aynı kalır."
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta