Saçlarını maviliklere ör anne,
Mavilikleri umuda yor...
Sen isen zamandan önce algıladığım,
Yani sonsuzluğa olan anlayışım...
Hep mahkumdu ellerinde yitirilmeye, mutlak yalnızlığım....
Saçlarını maviliklere ör anne.
Mavilikleri umuda yor.
Yoz değil midir birbirine benzeyen mutluluklar ve hüzünler?
Bütün sessizlikler hep seni hatırlatırken,
Sessizliğin neden başıboş evreni hatırlatır ?
Saçlarını maviliklere ör anne,
Mavilikleri umuda yor.
Hükümsüz kalıyor düşüncelerim,
Ayaklarım beni varlığına taşırken.
Bu yüzden mi
Doğduğu yerde ölür çoğu insan.
Bir sabah savaşlara uyanırız, bir akşam gayba uyuruz, düşlerimiz taşınır.
Gerçeklerimiz değişir, hakikatimiz hep aynı kalır.
Zelot Ekrad
Kayıt Tarihi : 13.8.2022 23:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hoş geldinisin
‘Sevgili,ölüm,
~
Sesi kalbimde atanı
öperek uyandığım an
kavuştuğumuz andır.”
uyandım, maviliklerine
umuda yoruyorum mavilikleri, umuda…
Samimi yorumunuz için çok teşekkür ederim. Saygı ve selam bizden.
TÜM YORUMLAR (7)