Annem’e Şiiri - Sümeyye Gedik

Peri misin, melek misin sahi sen nesin?
En değerli mücevherim sen değil misin
Dünyayı güzelliğinle süsleyen sesin
Hayatıma nağme katan sen değil misin

Elin değdiğin kuraklar bereketlenir
Miskinlik dualarınla hareketlenir
Yüzündeki nûrunla engin dağlar erir
Su misali akanım sen değil misin

Yanımda olmasan, yolum şaşıyorum
Fedakarlığınla yokuşlar aşıyorum
Üzgün yüzün güldürmek için yaşıyorum
Tebessümle çiçek açan sen değil misin

Çektin yıllarca onca eza onca cefa
Bir ağır yük omzunda süremedin sefa
İstemeden kırsam da seni çok defa
Bir “of” demeden çekenim sen değil misin

Saksıda papatyam, aynı sen gibi bakar
Bahçede güllerim, hepsi sen gibi kokar,
Sana bakınca çorak toprak vaha yakar
Ömrümün güzel şiiri sen değil misin

Alimlere bir kitapsın, özümsün benim,
Çaresizlik girdabıma, çözümsün benim,
Hayat sevincim, dünya gözümsün benim,
Umuda açılan pencerem sen değil misin

Aydınlık yüzünden, hep mutluluk aksın
Güzellik arayan, senin kalbine baksın,
Canım annem kolların her gün beni sarsın
Bedelsiz sevgi verenim sen değil misin

Sahi nedir senin adı konmaz bu rengin
Erenler kıskanır bulunmaz hiçbir dengin
Varlığın sayesinde en çok benim zengin
Gamzemsin kalbimde, sonsuzdur sevgin
İnci tanem, can parem sen değil misin