Annem'e Şiiri - Mustafa Sevimli

Gözlerim bir noktaya daldığında,
Kalbim hızlı hızlı çarpar, bilmem nedendir?...
Yüreğimde şimşekler çakar,
Duygu ve düşüncelerim bulanır birden...
Gözlerim buğulanır puslu bir cam gibi,
Dudak büktürür, içimden gelen derin bir hüzün,
Çünkü hayallerimi kuşatmıştır mahzun yüzün...
N’olur ağlama... canım anneciğim...

Ahh annem... senin kadrini, kıymetini anlamak,
Bu kadar acı mı, bu kadar zor mu?...
Daha ne kadar acı çekeceğim,
Daha nasıl acılardan geçeceğim,
Sana layık bir oğul olmak için...
Ayaklarının altında bir yer edinmek için?...
N’olur acı bana... canım anneciğim...

Bilirim annem bilirim, düşünürsün beni,
Hem benden daha çok düşünürsün beni...
Benim için çektiğin acının zerresini,
Ben senin için çekebilsem, yeter bana...
Ama sen o kadar merhametlisin ki,
Benim cefa çekmeme dayanamazsın...
Bana bir fırsat daha ver anneciğim...
N’olur bir fırsat... canım anneciğim...

Canım annem... ellerinin nasırına kurban olayım...
O ellerle büyüttün beni...
O eller ki, dua oldu, Rabbine uzandı...
Yumuşak bir okşayışla,
Ölesiye bir sevgi oldu yüreğimde...
O eller ki, her zaman kalkan olurdu bana...
Korumasız kaldım anne, çekme ellerini yüreğimden...
N’olur çekme... canım anneciğim...

Zindan çok karanlık anneciğim,
Korkutuyor beni, üşütüyor...
Karanlık gecelerde ısıtırdın kalbimi,
Korkuları korkuturdun, cesur bakışlarınla...
Senin gözlerinle bakmak istiyorum zindana,
Senin sıcaklığınla dokunmak istiyorum...
Ama olmuyor anneciğim, sen olmadan...
Bir ışık gönder, karanlığı delsin,
Buz kesen duvarları ılık ılık eritsin...
N’olur bir ışık... Canım anneciğim...

Ahhh annem... seni düşündüğüm zaman,
Sana olan özlemim bir kat daha artar...
Yine o ipek gibi ellerini öpmek,
Başımı dizine koyup huzur bulmak,
Bağrına bastığın zaman güvende olduğumu hissetmek...
Zindan bağrı taş gibi, kaskatı!...
Seni arıyorum annem, zindanda gözü kapalı...
Sesime gel, deyişini duymak istiyorum...
N’olur bir ses... Canım anneciğim...

Canım annem... seni bir daha görememek de var,
Bu dünya gözüyle, nemli gözlerini...
Belki bir daha sarılamamak da var...
Bir gün bu kollar cansız düşer, kımıldamaz bir daha...
Belki bir kurşundur, beni senden alan,
Belki yağlı bir urgandır, boynuma dolanan...
Ağlamazsın, değil mi anneciğim?...ağlamamalısın...
Çünkü bu, bir ayrılık olmayacak,
Aksine sana daha da yakınlaşacağım,
Bağrından sıyrılıp, ayaklarının altında bir yer edineceğim...
Sen hakkını helal ettikten sonra...
Helal edersin değil mi anneciğim?...
N’olur helal et... Canım anneciğim...
20.10.2000