Annem'e... Şiiri - Hüseyin Özcan

Çal kemancı çal,
Bir hicaz türkü çal.
Sazın teli de olsun yanında,
Ney in o hüzünlü sesi de….

Çal,
yüreğime giren,
girip te yüreğimi delip geçen,
Şu garip hayatımı anlatan,
Şu gözlerimi nalan gibi ağlatan….
bir Hicaz çal,

De ki,
Pencereden kar geliyor,
De ki,
gurbet bana ar geliyor,
De ki,
Anem,sevdiğimi eller aldı,
Bu da bana zor geliyor….

Çal dertli saz çal,
Ney bütün derdimi üfle,
Keman kederimle inim inim inle.

De ki,
Allı turnam ne gezersin havada,
kanadım kırıldı kaldım sılada,
Ne on madık kulumuşum dünya da,
Akşam oldu allı turnam dön geri…

Sonra bırak ney e sesini,
Hüzün, sağanak yağmur gibi aksın,
Sazın teli, yürekleri dağlayan
Şu azgın Fırat ın götürdüğü gelinin,
Ağıtını çalsın….

sonra,
Söyle Azrail in zalimliğini,
Anneme yalnızlığımı söyle,
Ona,onun yokluğuna özlemimi….
sonra….sonra,
Ona hasretimin,
yokluğuna alışamamamın,
derin acısını söyle…

Hani derler ya ana gibi yar olmaz diye,
Ben Onsuz hem yarsız kaldım,
Ben Onsuz hem yurtsuz kaldım.
Ben Onsuz kimsesiz kaldım.
Babamı bilemedim amma,
Ben asıl Anam gidince öksüz kaldım…

Çal keman,saz çal….
Ney durma öyle bir çal ki…
Döndür beni…tıpkı bir semazen gibi,
Hiç lik içinde Hiç olup,yok olayım…