Annem'e Şiiri - Mahmut Özdemir

Düşünüyorum..!
Hayatı ve kendimi daha dün nerdeydim bugün nerde; o an bide geleceğim geldi aklıma aklım dahada allak bullak oldu...nefret ettim kendimdengözümden akan yaşlar beni bana anlatıyordu
...ve utanıyordum kendimden
Dayanamıyorum buna daha dün nasıldım bugün nasılım,anlamıyorumbir türlü neydi bu...
Neydi bu kanıma giren beni bu kadar bezdiren
Yüreğim sızlıyor,gözyaşımdaki sitem beynimi zorluyor!
...Artık yeter diyorum
Ama bir türlü başaramıyorum,yenemiyorum şu lanet olası benliğimi...
Yıldızlar bile küstü bana,artık onlara bakamıyorum,
Utanıyorum onların ışığında dolaşmaya,başımı kaldırıp o eski günlerdeki gibi onları saymaya....
Birtek yıldızlarmıydı bana küsen; ya sen?
Herşey seninle başlamıştı,en güzel günlerim,en güzel saatlerim seninle geçmişti
Çünkü tadamadığım mutlulukların sahibiydin
Enkötü günlerimde sen vardın yanımda
Bana hayatı sevdirmiştin,
Taki ogüne kadar...
Ayrıldığımız olanet olası güne kadar,İşte herşey o zaman başlamıştı;
Enkötü günlerim, en zavallıgeceleri.... ve kendimden nefret edişim
...sakın sanma unutmuştum;
Her an benimle kalbimdeydin; bir gün sana dönecektim,işte ben o gün için yaşıyordum...
Nerden bilebilirdimki böyle olacağını....nerden?
Bilseydimgelmezmiydim koşa koşa sana; sarılmazmıydım
Kendimi affettirmezmiydim.
Ama bilemedim,düşünemedimböylesini;
...inan çok üzgünüm!
Nolur beni affet afet ANNECİĞİM
Seni özlüyorum,seni arıyorum,Üzgünüm seni çok seviyorum...!