Annem de bir masalmış Şiiri - Melek Tonyalı

Annem de bir masalmış

Küçük bir kalp varmış, sevgisiz sensiz yaşarmış
Masal bu ya! Hani, hiç olmamış hiç yaşanmamış
Doğduğum o gün kim bilir, içinde nasıl bir acı bırakmış?
Kokunu ne kadar tattım? Kollarında ne kadar yattım?
Saçımı okşar mıydın? Beni öpüp koklar mıydın?

Masal bu ya! Hani dilimin söylemeye korktuğu
O büyülü sözü sende söylemeye korkar mıydın?

Belki de o yüzden rüyalarımda, beni öpüp ağlardın
Hayallerim mi? Onlarda benim gibi sana hasret yaşardı
İkimizde büyüdük. Sensiz sevgisiz sana hasret büyüdük
Umudum, o hep vardı. Sana kavuşacağımız güne kadar, o hep öyle kaldı
Yıllar beni sana unutturmuş olamaz, sensiz geçen her anı
Özlemim, hayallerime sarıp kör düğümle bağlamış

Tenim, kalbim, dilim ve hayalim bilsen nasıl mutluydu
Koşarak sana özlemle geldiğimiz o gün yine, kaldık mecalsiz
Sen benimdin benim annemdin. Küçük kalbimin sesiydin
Düşlerinde gezindiğim hiç ulaşamadığım koskoca bir hayaldin

Benim hayallerim mi? Yok sayarım. Onları bile unuturum.
Yeter ki yıllar geçmesin sensiz
Bu sözcük sihirli de benim dilimde mi anlamsız?
Benim de annem var diyebilmek niye böyle imkânsız?

Sakın, sakın beni sevmekten vazgeçme bir kez dene
Sen bana aitsin. Benim annemsin.
Gerçekten bu söz sadece benim dilimde mi anlamsız?
Anladım, geçte olsa anladım. Sen masal ben masal
Doğduğum o gün yine kalmış yaşamsız