Annem Buğday Başağıydı

Benim annemin elleri hep toprak kokardı.
Yüzünde güneş yanığı hiç eksik olmazdı.
Sırtına yağmur olurdu yorgunluğu.
Elleri buğday başağıydı.
Bi' görmedim seril serpil dinlendiğini.
Öyle çalışkandı ki
Sanki gönüllü yorulurdu
O bahçede
O tarlada
Geçim telaşında.
Bağa, bahçeye giderken beni de götürürdü.
Küçük olduğum için
Ben ona sadece arkadaşlık edebilirdim.
Sonra eşeğe binip evin yolunu tuttuğumuz da
Hadi kızım bi' türkü söyle de dinleneyim derdi.
Ben, annemi sadece türkü söyleyerek dinlendirebildim.
Çünkü benim annemin elleri hep toprak kokardı.
Benim annem buğday başağıydı.
Yüzünde güneş yanığı
Ellerinde nasırı eksik olmazdı.
Yağmur yağıyor
Toprak annem kokuyor.
Annem kirpiklerimde buğday başağı.