Bu günlerde bir “Anne” tutturmuşum ki...
Görüyorum yine onu her yerde.
O bir taneydi, yaşıyordu....
Öldü.......
Bu günlerde ise bin parçaya bölündü.
Ve yine bana bin kişide göründü.
Şu, balkondaki kadının çiçekleriyle konuşması,
Şu, yakamdaki böceği alan insanın kaygısı.
Şu, ışıl ışıl bakan bir çift gözdeki sevgi
Ve benim varlığıma saygısı.
İşte şu dilenciye para veren kadının iç sızısı.
Şu kadının koskoca oğlunu kucaklaması.
Hoş görmesi.
Küsmemesi.
Sevmesi.
Sarması...
Haydi! Gelin,
Gelin şimdi hepiniz tek olun,
Bana anne olun.
Yoksa mümkün mü buna dayanması?
Bu, her parçada bütünü arama çabası,
Bin kişi ile yine de yalnız yaşanması.
17,6,2004
(annemden parçalar taşıyan O güzel insanlara sonsuz teşekkürler)
Kayıt Tarihi : 17.6.2004 17:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevgili anneciğim öldükten sonra, müthiş bir özlem başladı fakat insan beyni heralde buna bir savunma geliştiriyor. belkide bu nedenle bir sürü insanda annemin davranışlarını görmeye başladım ve zamanla bendeki anne sevgisi binlerce insana yayılmaya başladı. bir çok kişide onun yansımasını görmeye başladım. belkide bütün insanlar anne kadar olmasada sevilmeye layıktır, ne dersiniz.
uğradığım sayfanızda
Bu güzel çalışma ile karşılaştım
Tebrik ediyor ve
Yaşayacaklarınız
Yaşadıklarınızdan
Daha renkli
Daha hareketli
Daha bereketli
Geçmesi temennisi ile
Doğum gününüz kutlar
Yüca Rabbimden
Sağlık,afiyet ve başarı dolu bir ömür
Niyaz ediyorum.
Osman ERDOĞMUŞ
SAKARYA
TÜM YORUMLAR (2)