Aşkının ilk tohumunun vazgeçilmez gülüyüm,
Gözlerinin nuru, kalbinin diğer yarısıyım
Küçüktüm büyüdüm, binbir emekle yürüdüm
Düştüm ama kaldırmayıda bildin canım annem
Varlığınla birime bin kattın,yemeğime balını kattın
Gönlümün bin dilli lisan tercümanı,hayatımın neşesi
Gül yüzlü can özümsün,bedenimin direnci güzel gözlüm
Bütün günahlarımı affeden benim kanatsız meleğim
Dilinden hiç düşmez mi bu kızına güzel duan
Kokun binbir çicek, doyulmazsın ama doyurursun
Yaşama geliş sebebim, yoklunda yitiş sebebim
Söyle bana nerden bu sabır ve bitmeyen o güzelliğin
Sana söz, yaşamdaki varoluşumun nadide çiçeği
Ellerinin tutmadığı anda ellerim elindedir
Gözlerin görmediğinde sana bitmeyen ışım sendedir
Kalbim hep sahip olduğu sendeki sendedir
Teşekkürler,gökkuşağı rengindeki güzel güvercinim
Teşekkürler, aldığım nefesi borç bildiğim gönlüm
Teşekkürler,varlığınla beni vareden güneşim
Canım benim işte o benim melek annem.
Kayıt Tarihi : 11.5.2007 09:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'İnsanlar, dağların zirvelerini, denizlerin dalgalarını, büyük ırmakları ve engin okyanusları görmek için seyahat ederler. Fakat bunun yanı sıra en büyük mucize olan kendi varlıklarını görmeden bu dünyadan göçüp giderler.' (Saint Augustin)
Hindistan'da çok ünlü bir ressam varmış. Herkes bu ressamın yapıtlarını kusursuz kabul edecek kadar beğenirmiş ve onu 'Renklerin Ustası' anlamına gelen Ranga Geleri olarak tanısa da kısaca Ranga Guru derlermiş. Onun yetiştirdiği bir ressam olan Racigi ise artik eğitimini tamamlamış ve son resmini bitirerek Ranga Guru'ya götürmüş ve ondan resmini değerlendirmesini istemiş. Ranga Guru;
'Sen artık ressam sayılırsın Racagi. Artık senin resmini halk değerlendirecek.'
diyerek resmi şehrin en kalabalık meydanına götürmesini ve meydanda en görünen yere koymasını istemiş. Yanına da kırmızı bir kalem koyarak halktan beğenmedikleri yerlere çarpı koymalarını rica eden bir yazı bırakmasını istemiş. Racigi denileni yapmış.
Racigi birkaç gün sonra resme bakmaya gittiğinde görmüş ki tüm resim çarpılardan neredeyse görünmüyor. Çok üzülmüş tabii. Emeğini ve yüreğini koyarak yaptığı tablo kırmızıdan bir duvar sanki. Resmi alıp götürmüş Ranga Guru'ya ve ne kadar üzgün olduğunu belirtmiş. Ranga Guru üzülmemesini ve yeni bir resim yapmasını istemiş. Racigi yeniden yapmış resmi ve gene Ranga Guru'ya götürmüş.
Ranga Guru resmi tekrar şehrin en kalabalık meydanına bırakmasını istemiş. Ama bu defa yanına bir palet dolusu çeşitli renklerde yağlı boya, birkaç fırça ile birlikte insanlardan beğenmedikleri yerleri düzeltmesini rica eden bir yazı bırakmasını istemiş. Racigi denileni yapmış...
Birkaç gün sonra gittiği meydanda görmüş ki resmine hiç dokunulmamış, fırçalar da boyalar da bırakıldığı gibi duruyor. Çok sevinmiş ve koşarak Ranga Guru'ya gitmiş ve resme dokunulmadığını anlatmış. Ranga Guru demiş ki;'Sevgili Racigi, sen ilk resminde insanlara firsat verildiginde ne kadar acımasız eleştirebileceklerini gördün. Hayatında resim yapmamış insanlar dahi gelip senin resmini karaladı... Oysa ikinci resminde onlardan hatalarını düzeltmelerini istedin, yapıcı olmalarını istedin. Şunu hiç unutma sevgili Racigi, kötü yönde eleştirmek kolaydır, yapıcı eleştiride bulunmak ise eğitim gerektirir. '
- Alıntıdır -
Teşekkürler, aldığım nefesi borç bildiğim gönlüm
Teşekkürler,varlığınla beni vareden güneşim
Canım benim işte o benim melek annem.''...
...........
TEBRİKLER ZEYNEP HANIM.
GÜZEL BİR ANNE ŞİİRİYDİ.
YÜREĞİNİZE SAĞLIK.
SEVGİLERİMLE...
Kokun binbir çicek, doyulmazsın ama doyurursun
Yaşama geliş sebebim, yoklunda yitiş sebebim
Söyle bana nerden bu sabır ve bitmeyen o güzelliğin
...Şiirinizi tebrik eder saygılar sunarım....
TÜM YORUMLAR (53)