Annem Benim Şiiri - Feyzullah Kırca

ANNEM BENİM

Başımda oturup, sabah beklerdin
Uykusuz gecene, gece eklerdin
Uyuklarken bana, ninni teklerdin
Cennete yol sende, sal annem benim

Taşıdın karnında, sabır taşıydın
Doyurdun yanında, sevgi başıydın
Uykusuz anımda, ninni aşıydın
Hakkın ödenmez, gül annem benim

Güler yüzün gördüm, gözüm açarken
Hep şefkatin gördüm, şefkat ararken
Bense kalbin kırdım, bana koşarken
Affet sen yüreği, göl annem benim

Niye hüzün kaplar, yüzün alından
Sevgi tomurcuğu, düşür dalından
Gitme anne gitme, dön gel salından
Üşürüm sensizsem, bil annem benim

Evlatlar unutmuş, başka yar almış
Hasret bağra dolmuş, çatın kar almış
Canın bitkin kalmış, nefsin daralmış
Revamı sana bu, hal annem benim

Beni düşünürsün hala kaygın var
Ben nerde bulurum, senin gibi yar
Sen razı olmazsan, dünya bana dar
Tükenmez şefkati, bol annem benim

Sağlığında kıymet, hiç bilemeyiz
Yaşlı evi mesken, bir gelemeyiz
Ağlar garip gözün, ah silemeyiz
Başımda yerin var, kal annem benim

Hakkın ödeyemem, kendime geldim
Evlat büyütmek zor, bunu da bildim
Evlatlarım sevdim, lokmamı dildim
Lokmaysa dünyalık, mal annem benim

Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey