bugün,
çok çalıştım
çok da yoruldum
işten gözümü kaldırıp
çiçeklerime bile bakamadım...
bugün,
akşam ezanından sonra
incirleri topladım
öyle acıkmıştım ki
ya yarı soydum
ya soymadım
löp löp yuttum...
ne zaman ki
dişlerimi yıkamaya çıktım
banyodaki aynada
kendimden utandım
annemi unuttuğum için
ağlamaya başladım...
sonra
bir ara
dış ışıkları yakıp
bahçemde geceyi
tadayım dedim
ayı,
gökte tepsi gibi
içindeki annemle
bana bakıyor buldum...
yaşlarım sicim gibi
yüreğim kara bulut
içimde bir avdet
annem,
ne olur beni af et...
Fikret Turhan-Yalova,
30.08.2015
Kayıt Tarihi : 29.8.2015 23:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!