Annem&Babam Şiiri - Güney Dönmez

anla beni anne
belki bir oğul olamadım sana
çocuksu davranışlarımla
güldüremedim yüzünü
belki bir anda büyüyüverdim
her gece hangi yıldızın peşindeyim
her hasrette nasıl acılar içindeyim
biliyor musun annem
duyuyor musun
senin için dualarımı
hep uzak yerlerde oldum
ama bilir misin özlemimi
umursamaz olduğumu sanmayın benim
haylaz
işe yaramaz olduğumu
ben de istemez miydim
el bebe gül bebe olmayı
ama dişlerini bilemiş hayat
ısırmak için fırsat kollar
yaman bir sazaşçı
yiğit bir sevdakar olmam ondan
katı yürekliliğim
tebessümsüz yüzüm ondan
çıldırmış bir zaman
ve telaşlı sevgiler koynunda
günler kovalıyor birbirini
tükeniyoruz
tüketildiğimizi bile bile

söyle canım annem
baki olan var mı
ama gel gör ki benim annem
yagidar kalan
bir mezar taşından
başka birşey değil
kaybettiklerime mi üzüleyim
ya da kaybedeceklerime mi
ben
ben olalı güzel annem
hep birşeyler koptu benden
sarılacak bir gün bedenim,
beyaz bir beze
ve yüzüme bir avuç toprak atacaklar
hani benim hayatım annem
mutluluk yüzü görmeyen aynam
kırlangıç yuvası sevdam
bestelenmiş duygularım

oysa nasıl da seviyordum
peşi sıra gelen acılardan
nasıl da gülücükler saçıyordum
size bakarken

olur olmaz üzme kendini annem
darılma ben yokum diye
elbet çıkar
çıkar da gelirim
bir bayram günü
ve ellerini öperim
bağışla beni güzel annem
seni nasıl sevdiğimi gösteremedim sana
hep inatçıydım
sorgulayıcı
kavgacı
beni düşünüp te maziyi hayal etme
bir rüya olmadım daha
henüz vazgeçmedim herşeyden
hala umudum var yaşamaya

bir gün çıkar gelirim anne
bir gün çıkar gelirim
içimde saklı sevdalarla
gökyüzü kuşanmış olarak
katran bir gece değil hüzün
koparıp atarız içimizden onu
yıllanmış bakışlarım
demli aşkım
ve inancım
kavga gibi sıcak
doğum gibi güzel olur

başının eğildiğine tanık olmadım şükür
gözlerin ateş gibi yanardı ama
acılardan hasretten haksızlıktan
kimseyle dalaşmanı istemezdim
bir silleyle öldüreceğinden korkardım
şikayet etmezdin hiç bir zaman
hep kendi işini kendin yapardın
mangal yürekli babam

benden birşey istemezdin
beni mutlu etmek için
çalışır dururdun
daha iyisini daha güzelini
sunmak istiyordun yaşamın
bilir misin baba
senin bir gülmen beni mutlu ederdi
bana aldığın hiç birşeye sevinemezdim
sen gece gündüz çalışırken
ben hiç mutlu olamadım
yanında kalmak istiyordum
üzüntünde sevincinde
olmadı baba olmadı
bir türlü işi bıraktıramadım
bir türlü şans yüzüme gülmedi
hangi işe el attıysam
başlamadan bitti
hangi yola saptıysam
çıkmaz sokakla son buldu
sen kararını vermiştin
canını koyuyordun ortaya
sonsuza kadar diyordun
elim ayağım tuttuğu sürece
ve ben bundan acı çekiyordum
gördüğüm
tanıdığım en büyük insansın
babamdın
ve seninle gurur duyuyordum.