Annem,Annem Şiiri - Nilüfer Gümüş

Hep diyorum,yazıyorum ya...annemi özlüyorum...
Çok özledim diye...Nasıl özlenmez,
Her anışımda,nasıl içim sızlamaz,yanmaz.
Kocaman bir kor,göğüs kafesimde,yanar durur hiç sönmez..
Mümkün mü kanından,canından,hayat veren anneyi sevmemek
Hiç bir şey istemeden,karşılık beklemeden
Kollarını,yüreğini açıp,sevgisini veren
Evladını uyutmayınca,uyumayan
Karnımızın doyduğundan emin olmadan
Masaya oturmayan.
Tüm yorgunluğuna rağmen,her istediğimizi
Yapabilmek için devamlı koşuşturan...
Nasıl özlenmez...nasıl sevilmez
Hastalandığımızda gözlerini bir dakika dahi
Kapatmadan.geceler boyu,baş ucumuzda
Oturup göz yaşı döken........
Annem......annem nasıl özlenmez.....
Ne kadar çok isterdim.canımdan can
Ömrümden ömür verip biraz daha
Bizlerle kalmasını sağlayabilmek için.
Ama olmuyor işte...olamıyor.....
Yerimi..yeri...asla.asla hiç bir şeyle
Doldurulamıyor...
Annem,annem çok özledim,bilemezsin
Bilemezsin diyorum da sözün gelişi be anne..
Bilirim daha ağzımızı açıp.leb demeden
Leblebiyi anlayan sendin......İçimizden geçenleri
Bilen de......Biliyorum anne yine benim seni
Ne kadar özlediğimi.sevdiğimi....Ve kavuşacağım ana
Kadar da bu yangının sönmeyeceğini biliyorsun anne...
Annem....annem huzur içinde uyu...dualarım
Seninle annem.....Seninle......Seninle.......Annem....
11.05.2013.....23.38