Annem Şiiri - Rabia Filiz Aydın

sevdaların adı yok,hepsi kaçak hepsi giz
umutlar sessiz bicare
çareler çaresiz,
yetim düşlerimin sessiz fısıltıların da kayboluyorum,
,bitikliğimin şerefine hergün kadeh kaldırıp hergün bin kez ölüyorum..
sana sesleniyorum! dipsiz caresizliklerimin kahramanı,
ölüm gibi soğuk, sıcak bir nefes gibi derin,
kalsam derinlikler de boğuluyor,gitsem nefessizlikden ölüyorum.
yalnızlıklarım pacamdan akıyor,ben ölüyorum annee!
uzattığım tüm eller kirli dikenli,
yetemiyorum benliğime,sahipsiz yitik sendromlar
bitmişlik nedir bilirmisin anne?
duvarlar çok ağır,nefessizim canım çok yanıyor anne!
ciğerim yanıyor.
vijdan sızısı boyumu aşıyor boğuluyorum,
dünüm,bugünüm, yarınlarım bile yitik benim annem
cocukluğumu özledim
temizliğimi masumluğumu,minicik gülüşlerimi özledim..
sorma bana annem
sadece birgün sona erersem bilsende günahımı
bilesin ki güzel annem
masum bir çiçeğin arı ya olan aşkıydı bendeki
zehirlediler...
yanıldım,kandım,YANDIM ben annem
insanlar hain insanlar kötü insanlar acımasızmış ben bilemedim annem.
beni affet,affet affet annemm...