Annem Şiiri - Emine Öztürk

Sana ihtiyacım var anne!
Dizlerine yatıp saçlarımı okşamana...
Cocuklugumu özledim Anne! !
Saçlarımı okşayıp uyuttugun geceleri,
Hastalandıgımda basımda beklediğin saatleri,iyi olsun diye gözümün içine baktıgın anları...
Bana Çiçeğim dediğin zaman sesinin,yüreğinin titremesini özledim Anne! !
O toprak kokan geniş bahçeli evimizde geçirdiğim huzur dolu günleri,
Babamın işten gelişini beklemeni, nasılda umutla yollarına baktıgın penceremizi,
Ve geldiğinde babamın gözlerinde gördüğüm o eşsiz ışıgı görmeyi özledim Anne! !
Her birimizi ayrı birer isimle cagırırdın.
En çok ben severdim bana taktığın ismi'çiçeğim'derdin bana...
Ablama karagülüm,kardeşime küçük meleğim...
Çiçegin büyüdü Anne hayat alıp savurdu köklerinden alıp baska diyarlara...
Sıcacık göğsüne yaslanıp hayallere dalmayı,bir an önce büyüyüp hayata bende varım diyebilecegim günlerin,
hayalini kurmayı ve sonra koynunda uykuya daldıgım zamanları...
Asla geri dönemeyeceğim günleri özledim ben Anne! !
Çiçegin hala hayatta ama yüreğinin yarısını hüzne teslim etmiş Anne..
Kırık bir kalp taşıyorum artık,aldıgım tatlarda hep bir burukluk var...
Ve şimdi diyorum ki;
Neden büyüdüm Anne
Hayat mı acımasız olan yoksa bizlermiyiz hayatı acımasız kılan anlamıyorum Anne? ?
Korkmuyorum diyemiyorum çünki ben
Korkuyorum yenilmekten Anne! !
Elimi tut tıpkı eskiden oldugu gibi biraz cesaret ver anne yaşamaya dair...
Ve sakın bırakma elimi 'sana ihtiyacım var' Anne....
Beni bırakıp gitme sakın bir yere sen hep benim yanımda kal...
Melek Anne'mm....