Annem Şiiri - Erbil Tanis

Tutmak ellerinden
Zamanin cikmazinda
yurumek
Baslamak seninle daha ilk adimda
Yol almak gecip giden kisacik anda
Sarilmak verdigin tum duygulara
Aglamak hickirmak saatin girdabinda
Dusmek kuyulara
Sen yoksun o anda
Uzakta bir yerde
Gonlumdeki tum duygularda
Bogulmak seninle kahkahalara
Dinlemek opmek ellerinden
Vakit olsada son bir defa daha
Kosmak seninle hayatin her saatina
Bilmek anlamak dinlemek
Sarmak gonlundeki sefkati
Dusunmek ovunmek gulmek
Vuslata giden akan zamanda
Kaybetmek yitirmekmis
Gogsune yaslanmaksa hos bir temasa
Ozlemek zamanin cikmazinda
Yaralanmak olmadigin bu dunyada
Gelip aglamak terketmek butun olanlari
Mezarin basinda
Anlamak
Bir daha gormek gozlerinle bu hayati
Dinlemek can kulagiyla
Olmaz oglum yapma kizim dedigin
Altin laflarda
Yol aldim bilirim
Hatta yurudum gosterdigin
Ogrettigin bu yolda
Simdi belki sen benden cok uzakta
Yatarsin bilirim kara toprakta
Ama gelirim saatin dondugu
O yelkovanda
Aridaki baldin sen cicekteki gizem
Bilsen
Hic bitmez benim icimdeki ozlem
Anlamak
Duymak sesini sezmek gecmisi
Tum duygularda
Yakinda degilsin belki cok uzakta
Bir daha demek dunyayi gormek
seni ellerinden yedigim
O bazlamada
Tat vermistin bana sekerdin
Belkide bal hayatimdaki en guzel rayha
Bilmek kadrini kiymetini
Anladim ben sonunda ama
Cok gecti
Zaman aglar gozlerimde
Icimde bir pismanlik
Ezanlar okunup sahadet sularinin
Akip bittigi anda
Toprakta saklanmis
Yogurttaki maya sen bende kalan
Bakractaki su sekilerdeki
Tomurcuk bir guldun anne